و من هنوز

بعضی از روزا واقعا فراموش کردنت سخت میشه . . . 

اما چه کنم . . . ؟ 

روزایی که دلتنگیم بیش از اندازه میشه و بغض همنشین من میشه . . .   

انقدر سخت میشه که ثانیه ها به کندی میگذره ....

اما کی میفهمتت ..... ؟؟؟ 

هیچ کس ...... 

درد منم از اینجایی شروع میشه که دوست داشتم من و درک کنی و بفهمی .......

اما نه .... نشد .....

انگار آزردن من بخشی از وظایف روزانت شده بود .....

حالا منم و تو خیالاتم یک تو که با منه ..... بخشی از منه ......

کسی که کنارم ..... نه روبروی من .....

دلتنگی و تنهایی مثل بتکیه که هر روز به سرم کوبیده میشه و به روم نمیارم ........ 

مهربانیت برای خودت خوب بود ......

من اشتباه کردم ......

اشتباهی که دیگه دوست ندارم دل بدم ......

دلی که به دست هر کسی بدی میشاشه بهش .....

و این طور میشه که به جنس مخالف فقط به چشم رفع نیاز دیده بشه و نه بیشتر ......

و من هنوز احمقم که هنوز نفهمیدم .......