هنوز

هنوز بخشی از ذهنم هستی اما کمرنگ تر از گذشته .....

هر روز سعی میکنم در ذهنم تکرار نشی ......

هر روز می جنگم که تصویر چشمای تو گنگ تر و گنگ تر بشه ....

و فکر می کنم دارم موفق میشم .....

حس می کنم ...... حس می کنم از وقتی اومدی تو زندگیم و رفتی دارم از اون ناصر سر زنده و پویا که در گذشته بودم دور میشم ......

ناصری که بمب انرژی بود .......

نمدونم تاثیر نفوذ تو بود که این طوری شد ؟؟ 

یا دارم پیر میشم ....... با یه خاطره ای که هر روز مبهم تر میشه دارم پیر میشم ......

نمدونم سرنوشت وجود داره یا نه .....

اما تو میگفتی حضور هیچ کس تو زندگی آدم اتفاقی نیست ......

شاید من مهر محکمی بودم به زندگی تو تا نمیدونم چی و خدا قرار بود با من بهت نشون بده .....

اما امیدوارم تو مثل من نشده باشی .....

حال و هوات مثل من نشده باشه .....

حال و هوایی که هر روز با خودت کلنجار بری .....

هر روز احساساتت درگیر موضوعی مبهم و بی سر انجام باشه .......

آه ها و نفس های عمیق که فقط خود آدم میتونه بفهمه چقد توش غصه و قصه ست ......

شاید هیچ وقت این درد و دل ها رو نخونی و ندونی .......

اما میدونم روزی میشه که من نیاز اقتصادی ندارم  .......

روزی که همه چیم رو به رواله .....

اما تو نیستی .....

راستی تو اون موقع کجا میتونی باشی ..... ؟

شاید در اوج خوشبختی یا شاید به فکر اینکه من کجام؟؟؟

میدونی ....؟ اون روز فکر میکنم دیگه مهم نباشه ......

که من کجام و تو کجایی......

مهم اینه که پشیمونی از رفتارت با من یا نه؟؟؟

پشیمونی از اینکه چقدر نسبت به ناصر بی تفاوت بودی یا نه .... 

شایدم الانم فکر کنی که کار درست و انجام دادی؟؟؟!!!!

دارم هنوزم سعی می کنم از یادم بری .....

از منی که عطر زندگی و در تو جستجو کردم و هیچ چیز غیر خورد شدن عایدم نشد.....

اره باید من لعنتی یاد بگیرم که دوست داشتن و دلم و یدفه تقدیم کسی نکنم ......

اما باز بهت قول میدم نفر بعدی که تو زندگیم بیاد دوباره دلم و میدم بهش ......

چون یک مهربون احمقم ......