در سکوت خودم

به اینجا پناه آورده ام و هنوز تنهایی گریبانم و ول نمیکنه . . .

جدای از خاطرات تلخ و شیرین اینجا ، می شود پناهنده شد به خود . . .

هنوز روی پای خودم گریه می کنم و خودم در آغوش می گیرم . . .

که هنوز کسی هست که خودش و دوست داره و به خودش عشق می ورزه ...

تلخی ناکامی ها و شیرینی شیرینکامی ها . . .

خیلی دوست دارم و سعی می کنم که کلا گذشته رو بریزم دور . . .

تمرکزم رو بدبختی الان که چطوری خودم و خر کنم که خوبه و میگذره و درست می شه . . .

می دونه از یه حدی میگذره و بهت فشار میاد دیگه برات مهم نیست . . .

بذار نگذره ... بذار زمان ثابت وایسه . . .

هنوز هم به دنبال اگر ها و اما ها هستم ، دنبال یافتن پاسخی به چراها و چرا گاه های لم یزرع . . .

تمام می  شود . . .

در سکوت خودم و خودم . . .